залепя̀ се, -ѝш се, мин. св. -ѝх се, св., непрех. Разг. 1. Заставам неподвижен до нещо; спирам се. Кметът отстъпи още малко назад, залепи се зад една талига и стоя там, докато лекарят и младото момиче... минаха. Караславов. На стрехата се залепи ластовичка, обърна се и очичките ѝ... погледнаха. Йовков. Тя много майсторски се присламчи в гостната, залепи се в един ъгъл и се вслуша в разговора на баща си и на чичо си. Караславов. 2. Заставам неотлъчно до някого. Тя отиде в салона и пак се залепи до годеника. Стаматов. Девойката кимна за поздрав на главния прокурор и се залепи за Хаваджиева. Караславов.
|