запрѝщвам, -аш, несв.; запрѝщя, -иш, мин. св. -их, св., прех. 1. Преграждам, заграждам корито на река, за да спра течението ѝ. Нашите пък заприщиха една пролет Поройница, отбиха я и пуснаха водата ѝ в Слепне. А. Каралийчев. 2. Задръствам, препречвам улица, път и под. Файтони, волски коли, добитък — заприщят улицата между двете ханчета. Вазов. Новак Дебели... с цялото си едро тяло заприщи изхода на Райко. Ст. Загорчинов. заприщвам се, заприщя се страд.
|