затъ̀вам, -аш, несв.; затъ̀на, -еш, мин. св. -ах, св., непрех. 1. Потъвам донякъде в кал, тиня, сняг и под. Вълкът изскочи изпод брега току под него, метна се да бяга, но затъна в снега. Йовков. Малката каруца бавно се клатушкаше из дълбоката и рядка кал, затъваше, излизаше, криволичеше. Елин Пелин. 2. Прен. Попадам в неприятно положение, от което не мога лесно да изляза. И двамата бяха затънали в размишления. Вазов. Затънал съм в дългове.
|