бележѝт, -а, -о, прил. 1. За лице — изтъкнат, прочут, именит, велик. Бележит революционер. Бележит писател. 2. Който е достоен за отбелязване; забележителен. Велика награда се пада / на подвига твой бележит. Вазов. Бележита дата. Бележито събитие.