берекèтен, -тна, -тно, мн. -тни. Прил. от берекет; плодороден. Пък се случи и берекетна годината. Житата избуяха толкова, че с кон да газиш, не можеш ги премина. Кр. Григоров. Посея бяла пшеница / и берекетен кукуруз. Нар. пес.