блàго, мн. благà, ср. 1. Само ед. Добро, добруване; благополучие, щастие. Ние работим за благото на нашата родина. 2. Обикн. мн. Всяко нещо, което задоволява човешките нужди; имот, богатство. Но жителите от двете страни търпяха лишения, защото не можеха да минат страшната река и да разменят благата си. Елин Пелин. Материални блага. Стопански блага.
блàго. Нареч. от благ. Той говореше благо и кротко. Йовков.
|