благодỳшен, -шна, -шно, мн. -шни, прил. 1. Който има благ характер; добросърдечен, добродушен. Обичах я аз тази мила и благодушна кака Мика. Влайков. 2. Който изразява доброта, добродушие. А с усмивка благодушна / гледат старци отстрана / и лулите им светулкат / в околната тъмнина. П. П. Славейков.
|