брадà ж. 1. Предната издадена част на долната челюст. 2. Косми, обрасли по долната част на лицето на мъж. Сред двора, под лозите, пристъпваше величествен старец, с бяла брада до пояс. Вазов. Педя човек, лакът брада. Погов. Който си има брада, има си и гребен. Послов. Брадата му току-що беше набола. Пускам брада. || Дълги косми или месеста част под долната челюст на животно или под клюн на птица. Козя брада. □ Брада на нивата (етногр.) — китка от първите пожънати класове при жетва.
|