бъ̀рже нареч. Разг. Бързо. Те бърже тръгнаха нагоре. Вазов. От тая мисъл косата му бърже побеляваше. Елин Пелин. || Удвоено бърже-бърже — за усилване. И той бърже-бърже отиде при стадото си. Вазов.