гòден, -дна, -дно, мн. -дни, прил. 1. Който може, който е способен да извърши нещо. Той е годен за всякаква работа. Годен за войник. 2. Който може да се употреби за нещо. Материали, годни за употреба.
годèн, -а, -ο. 1. Прич. мин. страд. от годя. 2. Като прил. — който се е годил; сгоден. Годена мома. 3. Като същ., обикн. мн. годените — сгодени момък и мома; годеници.
|