жад, жàдът, жàда, мн. няма, м. Поет. Жажда. Ще отнеса във гроба свой / светът невидим на поета, / жадът неутолени мой / и песнята си недопета. Вазов. Грей чуждо слънце в тоя чужди край: / устата жад, тъга душата трови. П. П. Славейков.