необуздàн, -а, -о, прил. Който не е укротен, усмирен; буен. Нещо леко и чисто пълнеше душата му а мислите му бяха като необуздани коне. Елин Пелин. Ние бяхме трима другари, / трима необуздани лудетини. / Помнят селските стари дувари / и игрите, и боевете ни. Хр. Радевски. Нашите храбри легиони ще заставят безсилната Мария да избяга по-рано, а необузданата сбирщина Ивайлова да се разпилее като прах. Вазов.
|