непроницàем, -а, -о, прил. Книж. 1. През който не може да проникне поглед или светлина; непрогледен. Тая тъмнина ставаше все по-гъста и непроницаема, колкото напредвахме нататък. Вазов. По небето се появиха едри звезди, но тяхната светлина беше безсилна да разреди непроницаемия мрак. Елин Пелин. || Прен. Който не може да бъде разгадан. Но лицето на „шефа“ беше студено и непроницаемо. А. Гуляшки. Графът беше загубил своето предишно спокойствие..., дори вечно засмяното лице беше заменено от сива непроницаема маска. Д. Добревски. Непроницаема тайна. 2. Остар. През който не може да се проникне, да се мине. По-нагоре, през дънерите им, той видя, че рътовете се покриват от непроницаем гъсталак. Вазов.
|