осъ̀ден, -а, -ο. 1. Прич. мин. страд. от осъдя. 2. Като прил. ‒ а) На когото е определено съдебно наказание като провинен. б) Като същ. осъденият м. осъдената ж. ‒ осъден човек. Ти свърза с мене съдбата си, с мене осъдения. Вазов.