разлюля̀вам, -аш, несв.; разлюлèя, -èеш, мин. св. разлюля̀х, прич. мин. св. деят. разлюля̀л, -а, -о, мн. разлюлèли, прич. мин. страд. разлюля̀н, -а, -о, мн. разлюлèни, св., прех. Почвам да люлея на разни страни; разклащам. Времето беше ясно. Подухваше слаб ветрец, който разлюляваше листата на царевицата. К. Ламбрев. Ехтежът се носи зловещо и диво, / гърмежи и трус разлюляват земята. Ем. п. Димитров. Далечни взривове разлюляха планината. А. Каралийчев. разлюлявам се, разлюлея се страд.
|