трòпот, мн. няма, м. Еднообразен, равномерен шум от движение на превозно средство, хора, животни и др.; тропотене, трополене. Само сънни детски гласове и тропот от кола идеха отнякъде. Елин Пелин. Чуваше се само тропотът на конете. Йовков. Съвсем близо се чуваше тропот на множество крака, но де точно и колко бяха посрещаните, не се виждаше. Ст. Дичев.
|