ту̀ля, -иш, мин. св. -их, несв., прех. 1. Крия, прикривам нещо да не се вижда. Награбиха летви от полегналата ограда на бюфета и като ги тулеха отдире си, стояха зад противниците си, готови за отпор. А. Гуляшки. 2. Запушвам; затулвам. Късал трева и тулил дупките. Нар. прик. туля се страд.
|