цепенèя, -èеш, мин. св. цепеня̀х, прич. мин. св. деят. цепеня̀л, -а, -о, мн. цепенèли, несв., непрех. Постепенно се вцепенявам, ставам твърд, неподвижен. Под ледена завивка / поточето немей / и всичко тъне в дрямка, / и всичко цепеней. К. Христов.