възбỳждане, мн. няма, ср. Отгл. същ. от възбуждам и от възбуждам се. Но Санка не се безпокоеше толкоз за туй, което говореше Нона, колкото от това трескаво възбуждане и неестествена веселост, в която Нона се намираше. Йовков.