вълшèбен, -бна, -бно, мн. -бни, прил. Книж. 1. Който прави чудеса; чудотворен, чародеен. И идеята за съединението беше едно вълшебно знаме, което събираше народа около партията, която го издигнеше. Вазов. 2. В който се говори за чудеса или където стават чудеса; приказен, фантастичен. Вълшебна приказка. Вълшебен замък. 3. Прен. Чудесен, прекрасен, омаен. От височината пред нас се открива градът, вълшебен като приказка. Л. Стоянов. Вълшебна гледка.
|