подбрàдник, мн. -ци, -ка (сл. ч.), м. 1. Част от зимна шапка или шлем, която може да се спуска, за да предпазва брадата и гушата. В яките ризници от плетени железни жици и в кованите шлемове с подбрадници и наушници стрелите се чупеха като стъклени. Ст. Загорчинов. 2. Връзка, каишка на шапка, която се слага под брадата, за да я прикрепва. 3. Приспособление, прикрепвано към цигулка, за да направи по-удобно държането ѝ под брадата при свирене. 4. Диал. Накит от стари пари и копринени ресни, който се връзва под брадата. Що щеш, Пено, / на хорото / без паричка / на челото, / ... / без подбрадник / под гушката. Ц. Церковски. Под тях (обеците) от едното до другото ухо минаваше сребърен подбрадник. Ст. Загорчинов. 5. Диал. Долната част на ярем, която лежи под гушата на впрегнатия добитък.
|