подсмъ̀рквам, -аш, несв.; подсмъ̀ркна, -еш, мин. св. -ах, св., непрех. Подсмърчам (в 1 знач.). Станчо подсмъркна и разчувствано се усекна с два пръста. Елин Пелин. Ходжите наведоха смирено очи, а единият от тях, в смущението си, шумно подсмъркна и обърса без нужда носа си с опакото на ръката. Дим. Талев. Момченцето стана, подсмъркна, като изтри с ръкава на абичката мръсното си запечено носленце. Г. Караславов.
|