потъ̀нко нареч. Диал .С големи подробности; подробно, изтънко. На първия чин Дамянчо Григо-рът разправяше потънко на бея хода на първото действие. Вазов. Като му казали, че Найден се оженил за Милкана, той попитал няколко пъти: коя Милкана, коя Милкана, и искал да му я опишат така потънко, потънко. Р. Стоянов.
|