врàчка ж. 1. Жена, която лекува с врачуване, с баения, с билки. Ходи Никола, дохожда, / води ѝ врачки, знахари, / с разни я билки цериха. П. Р. Славейков. 2. Жена, която гледа, гадае на боб, карти и под. и прави магии; гадателка, гледачка. Тя вика скришом врачки, прави магии. Елин Пелин.
|