дѝскос м. (гр.). 1. Църк. Кръгъл метален поднос за събиране помощи в църква или за слагане на нафора. Дядо Цветко Мандалът, малко по-отстрани, крепеше с лявата си ръка дискоса с нафората. Чудомир. 2. Остар. Металически поднос, табла. Влиза, носи ми кафе с мляко и разни сладкиши. Сложи, разбираш ли, дискоса на масата, па взе да души из въздуха с носа си. Ал. Константинов.
|