кубè, мн. -та, ср. (араб.). Сводеста, като полукълбо изпъкнала част, обикн. на черковен покрив; купола. Не далеко зад дърволяка се издигаше кубето и тополите на черковата. Вазов. Отвъд тревата на самата среда на полянката се показва малка схлупена черквица с килнат кръст над кубето. Ст. Загорчинов.
|