ускоря̀вам, -аш, несв.; ускоря̀, -ѝш, мин. св. -ѝх, св., прех. 1. Правя нещо да става, да се извършва по-скоро, по-бързо. Той не знаеше часа, страхуваше се да не би зората да го превари, и той ускоряваше хода си. Вазов. Тодора се отби в улицата, която водеше за църквата. Щом приближи до църковния двор, тя ускори крачки и се спусна да тича. К. Петканов. Някаква потайна радост вълнува всяка клетка на тялото ни, ускорява биенето на сърцето ни. Св. Минков. 2. Правя нещо да се прояви, да настъпи, да настане по-скоро. Най-сетне ще му каже, ще ускорят сватбата и всичко ще се нареди. Г. Райчев. ускорявам се, ускоря се страд.
|