о̀бич - единствено число, нечленувано обичта̀ - единствено число, членувано
О̀БИЧ, -та̀, мн. няма, ж. и (остар.) -ът, -а, мн. няма, м. 1. Чувство на дълбока привързаност към някого, което се основава на духовна близост, кръвна връзка, роднинска близост, инстинкт и под.; любов.