беззву̀чно -
1 безгласно - безмълвно - мълчаливо - беззвучно - безшумно 2 слабо - беззвучно - тихо - безшумно - глухо - сподавено - задавено - приглушено 3 безгласно - безмълвно - беззвучно - тихо - безшумно - нечуто - тихом (поет.)
1 беззвучно - звучно2 беззвучно - звънко
БЕЗЗВУ̀ЧНО нареч. 1. Без шум, без звук или глас; безшумно, безгласно. По асфалтираните шосета беззвучно се плъзгат луксозни коли и изчезват зад позлатените решетки на летни дворци. К. Константинов, ПЗ, 152. See more
БЕЗЗВУ̀ЧНО нареч. 1. Без шум, без звук или глас; безшумно, безгласно. По асфалтираните шосета беззвучно се плъзгат луксозни коли и изчезват зад позлатените решетки на летни дворци. К. Константинов, ПЗ, 152.