дèбри само мн. (рус.). Поет. Закътано планинско място, обрасло с гъсти непроходими гори. Безбройните човешки маси, припълзели с последни сили из дебрите на Странджа, отдъхваха. Йовков. В дебрите усойни на Балкана тъмен, / ... / кръшна трепетлика китни клони пери / и деня, и нощем слисана трепери. П. П. Славейков.
|