честолю̀бец, мн. -бци, м. Книж. Силно честолюбив човек. Не честолюбецът писател, а гражданинът у мене иска да се разказва за видено и чуто, за премислено и преживяно. О. Василев. Той не беше честолюбец, не мечтаеше да прави обществена кариера, никога не бе изпитвал амбиции за големство. А. Гуляшки.
|