недо̀стиг - единствено число, нечленувано *
недо̀стига - бройна форма
недо̀стигът - единствено число, членувано - пълен член
НЕДО̀СТИГ, мн. няма, м. 1. Обикн. с предл. н а или о т. Отрицателна разлика между необходимото, нормалното или очаквано количество и количеството, което съществува в действителност; дефицит.