закòлвам, -аш, несв.; закòля, -иш, мин. св. заклàх и закòлих, св., прех. 1. Умъртвявам животно или човек, като прерязвам шията му. Това беше снажен здравеняк, — сам хващаше бивола за рогата, заваляше го, извиваше шията му и го заколваше като яре. Йовков. Ако имаш луда крава, заколи я, да не влуди и другите. Погов. Заколвам пиле. || Разш. Изобщо умъртвявам с хладно оръжие. Изскокнали троица-четворица турци, грабнали Пенка и ударили с нож мъжа ѝ, а тя помислила, че са го заклали. Влайков. 2. Рядко. Почвам да коля. Като си го заклал, трябва да го доколиш. заколвам се, заколя се възвр. и страд. Много добитък също тъй беше изпохапан и трябваше да се заколи. Йовков.
|