занѝчам, -аш, несв., непрех. Разг. Вглеждам се, взирам се, за да видя нещо по-добре. Обикновено заничаха през пречките на вратата (на затвора) — страдалчески образи на жени. Величков. Той преглежда внимателно всичко, занича там, занича тук — работата беше свършена хубаво. Йовков.
|