кабинèтен1, -тна, -тно, мн. -тни. Прил. от кабинет1. Кабинетна обстановка. Кабинетен портрет. □ Кабинетен учен (неодобр.) — учен, откъснат от практиката.
кабинèтен2, -тна, -тно, мн. -тни. Прил. от кабинет2. Кабинетен въпрос. Кабинетна криза.