кòпка ж. 1. Разг. Едно копване в земята. Ето първата ни копка! — / и сред старите върби / той надигна търнокопа / и в земята го заби. Ас. Босев. || 2. Диал. Дупка, пробита в леда на замръзнала река или езеро, за вадене вода от нея. Ледът внезапно се продъни и еленът потъна до гърди в студената вода на вира. Вълците се отдръпнаха и наклякаха по края на голямата копка. Ем. Станев.
|