хайвàн и хайвàнин, мн. хайвàни, м. (араб.). Разг. 1. Животно, добиче. Хайванинът, що е хайванин, няма да ти работи гладен. Дим. Талев. 2. Прен. Руг. Глупав човек; глупак. И той извикал с един грозен глас на стреснатия турчин: — Сляп ли си, бре стар хайванино, не видиш ли, че аз съм съдията? Мих. Георгиев. Червеи да ви ядат вас, червеи! Хайвани с хайвани! Пропъдихте хубавата снахица! Ивайло Петров.
|