хак, хàкът, хàка, мн. хàкове, м. (араб.). Диал. Парично възнаграждение, заплата. Ще пасеш хубаво овцете, че няма нито лев да ти платя от хака. Кр. Григоров. || Пари или имот, които се падат някому; наследство. Когато се помина бате, аз показах крива сметка. Изядох хака на батевите деца. Йовков. □ Хак ми е — заслужено си изпащам, пада ми се. Зли станахме и по зло тръгнахме; и хак ни е, хак ни е сега! — поде и Стайко. Ц. Церковски.
|