чистосърдèчен, -чна, -чно, мн. -чни, прил. 1. Който изразява откровено, непресторено това, което чувства, мисли; искрен. Чистосърдечен, какъвто си беше, Захари открито си каза самата истина. Йовков. 2. Който съдържа откровени, искрени мисли, чувства. Чистосърдечно признание.
|