доя̀ждам си, -аш си, несв; доя̀м си, доядèш си, мин. св. доя̀дох си, пов. доя̀ж си, св., непрех. 1. Ям още толкова, колкото трябва, за да се наям. Той първом си дояждаше добре със скритото ядене. Йовков. Макар и да бяха бедни и сам да не си дояждаше, прати го в по-горно училище. Ем. Коралов. 2. Изяждам и това, което ми е останало да ям. След неговото излизане ние отново сядаме на паралията да си доядем. Влайков.
|