дотѝчам1, -аш, несв.; дотекà, дотечèш, мин. се. дотèкох, прич. мин. св. деят. дотèкъл, -кла, -кло, мн. -кли, св., непрех. 1. За река — стигам до определено място, прииждам. Водата дотече до нашата градина. 2. Изтичам докрай, изтичам напълно. Моето е цвете рано прецъфтяло, / моята е вода все мътна дотекла. Нар. пес. Водата от чешмата дотече и спря.
дотѝчам2. Вж. дотичвам.
|