пỳкница, мн. няма, ж. Диал. Презр. Спиртно питие, особено ракия. Не го канеха и по сватби... Пък и пустата му пукница невярна! Не знае човек, кога ще се напие — преди сватбата ли, или по средата. Чудомир. Загубен човек. За една чаша ракия е готов и на палячо да стане... Той е продал за пустата му пукница всичко, каквото е можал да закачи. Г. Караславов. Нали е пияница, друго няма да донесе, а пукница.
|