пул, пỳлът, пỳла, мн. пỳлове, пỳла (сл. ч.), м. (перс.). 1. Малка кръгла лъскава метална пластинка, с която се обшива или обковава нещо за украса. На пазвата горе под врата се виждаха два... златни пулове. Цани Гинчев. Но Батул не довърши, а протегна ръка и хвана коня на Райко за поводите, украсени с ресни и медни пулове. Ст. Загорчинов. На кръста му отстрани висяха две черни паласки, обковани с дребни калаени пулове. Цани Гинчев. 2. Малка кръгла плочка в игра на табла. Дотегнало му бе... да слуша трясъка на пуловете от таблите. Н. п. Филипов. И беше тихо тук, макар и да имаше толкова люде — не плющяха карти, не тропаха пулове по дървени табли, не се дигаше комарджийска глъчка. Дим. Талев.
|