наèт, -а, -ο. 1. Прич. мин. страд. от наема. 2. Като прил. ‒ а) Който се е наел да извърши нещо срещу заплащане. Тая нощ ненадейно щеше да нападне с наетата си от по-рано шайка от десетина татари и кумани. Вазов. б) Който е взет за временно ползване срещу заплащане. Годениците щяха да пренощуват е наетото лятно жилище. Вазов.
|