прозорлѝв, -а, -о, прил. Книж. Който умее да прониква, да прозира до същината на нещо; проницателен, предвидлив. Тя изживяваше мълчаливо мъката и отчаянието си, но умната и прозорлива Кръстевица долавяше страшната ѝ болка под привидното безразличие. Г. Караславов. Прозорлив държавник. Прозорлив ум.
|