презполовèн, -а, -ο. 1. Прич. мин. страд. от презполовя. 2. Като прил. — който е до половина, който е изразходван, свършен до половина. Майският месечко грей презполовен. П. П. Славейков. След туй бързо извади из раницата си един свърдел, една къса презполовена пила. Ц. Церковски. Около една маса, претоварена с пълни и презполовени чаши с бира, седяха няколко души софийски граждани. Вазов.
|